آیا عاشق سگ ها هستید اما از تمیز کردن مداوم موهایشان خسته شده اید؟ آیا در یک آپارتمان زندگی می کنید و نگران فضای محدود و ریزش موی سگ ها هستید؟ خبر خوب این است که نژادهای سگ زیادی وجود دارند که به دلیل ریزش موی کم، برای زندگی آپارتمانی عالی هستند!

در این مقاله، به شما 16 نکته کلیدی را ارائه می دهیم که قبل از انتخاب سگ آپارتمانی بدون ریزش مو باید در نظر بگیرید. همچنین با بیش از 10 نژاد سگ که ریزش موی کمی دارند آشنا خواهید شد.

• ✅

  نکته 1:

  اندازه سگ را در نظر بگیرید. سگ های کوچکتر معمولاً برای آپارتمان ها مناسب تر هستند.
• ✅

  نکته 2:

  سطح انرژی سگ را بررسی کنید. سگ هایی با انرژی بالا نیاز به فعالیت بدنی زیادی دارند که ممکن است در آپارتمان به چالش تبدیل شود.
• ✅

  نکته 3:

  میزان سروصدا و پارس کردن سگ را در نظر بگیرید. سگ هایی که زیاد پارس می کنند ممکن است برای همسایه ها مزاحمت ایجاد کنند.
• ✅

  نکته 4:

  قابلیت آموزش سگ را بررسی کنید. سگ های باهوش و آموزش پذیر، راحت تر در محیط آپارتمان تربیت می شوند.
• ✅

  نکته 5:

  نیازهای آرایشی سگ را در نظر بگیرید. اگرچه ریزش موی این سگ ها کم است، اما باز هم به آرایش و مراقبت نیاز دارند.
• ✅

  نکته 6:

  سلامت و طول عمر سگ را در نظر بگیرید.
• ✅

  نکته 7:

  هزینه نگهداری سگ را محاسبه کنید. شامل هزینه های غذا، واکسیناسیون، آرایش و غیره.
• ✅

  نکته 8:

  قبل از خرید، با نژادهای مختلف سگ ها آشنا شوید.
• ✅

  نکته 9:

  به سرپرستی گرفتن سگ های پناهگاه را نیز در نظر بگیرید.
• ✅

  نکته 10:

  قبل از آوردن سگ به خانه، آپارتمان خود را برای او آماده کنید.
• ✅

  نکته 11:

  برای سگ خود یک برنامه ورزشی منظم داشته باشید.
• ✅

  نکته 12:

  سگ خود را به طور منظم به دامپزشک ببرید.
• ✅

  نکته 13:

  با سگ خود وقت بگذرانید و به او عشق بورزید.
• ✅

  نکته 14:

  قوانین آپارتمان خود در مورد حیوانات خانگی را به دقت مطالعه کنید.
• ✅

  نکته 16:

  مسئولیت پذیر باشید و از سگ خود به خوبی مراقبت کنید.

نژادهای سگ مناسب برای آپارتمان (با ریزش موی کم):

1.

پودل (Poodle):

در سه سایز مختلف (استاندارد، مینیاتوری و توی) موجود است و به هوش و تربیت پذیری بالا معروف است.

2.

بیشون فریزه (Bichon Frise):

سگی کوچک، مهربان و بازیگوش است که موهای مجعد سفید رنگ دارد.

3.

شیتزو (Shih Tzu):

سگی با شخصیت مستقل و موهای بلند و ابریشمی است.

4.

مالتیز (Maltese):

سگی کوچک و سفید رنگ با موهای بلند و نرم است.

5.

یورکشایر تریر (Yorkshire Terrier):

سگی کوچک و باهوش با موهای بلند و براق است.

6.

تریر بدون موی آمریکایی (American Hairless Terrier):

همانطور که از اسمش پیداست، مو ندارد و برای افراد مبتلا به آلرژی گزینه مناسبی است.

7.

شنوزر مینیاتوری (Miniature Schnauzer):

سگی باهوش، وفادار و با انرژی بالا است.

8.

لهاسا آپسو (Lhasa Apso):

سگی با موهای بلند و ضخیم و شخصیتی مستقل است.

9.

اسکاتیش تریر (Scottish Terrier):

سگی مستقل و باوقار با موهای ضخیم و سیم مانند است.

10.

بدلینگتون تریر (Bedlington Terrier):

سگی با ظاهری شبیه به بره و شخصیتی مهربان و بازیگوش است.

16 نکته با بیش از 10 سگ آپارتمانی بدون ریزش مو

داشتن یک سگ در آپارتمان می‌تواند بسیار لذت‌بخش باشد، اما انتخاب نژاد مناسب اهمیت زیادی دارد. سگ‌های با ریزش موی زیاد می‌توانند دردسرهای زیادی ایجاد کنند، از جمله نیاز به تمیزکاری مداوم و احتمال ایجاد آلرژی در افراد حساس. پس، انتخاب یک سگ با ریزش موی کم می‌تواند زندگی را برای شما و سگتان راحت‌تر کند. با مطالعه این مقاله، شما با نژادهای مختلف سگ‌های کم ریزش، نیازهای نگهداری آنها، و همچنین نکاتی برای انتخاب و تربیت آنها آشنا خواهید شد. آماده‌اید که سفری را به دنیای سگ‌های آپارتمانی بدون ریزش مو آغاز کنیم؟ در ادامه، 16 نکته مهم برای انتخاب و نگهداری از این سگ‌ها و سپس معرفی نژادهای مناسب را خواهیم داشت.

1. تحقیق کامل در مورد نژادهای مختلف

قبل از هر اقدامی، تحقیق جامعی در مورد نژادهای مختلف سگ‌های کم ریزش انجام دهید.هر نژاد ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارد، از جمله اندازه، سطح انرژی، نیازهای تمرینی، و مشکلات سلامتی بالقوه.وب‌سایت‌های تخصصی سگ‌ها، کتاب‌ها و مقالات می‌توانند منابع مفیدی برای این تحقیق باشند.به دنبال اطلاعاتی در مورد خلق و خوی سگ، میزان فعالیت مورد نیاز، و سازگاری آن با کودکان و سایر حیوانات خانگی باشید.در ضمن، در مورد هزینه‌های نگهداری سگ، از جمله هزینه غذا، مراقبت‌های بهداشتی، و وسایل مورد نیاز، اطلاعات کسب کنید.

به خاطر داشته باشید که هیچ سگی کاملاً “بدون ریزش مو” نیست، اما برخی نژادها ریزش موی بسیار کمتری نسبت به سایرین دارند.

منابع معتبر را بررسی کنید و از تجربیات صاحبان سگ‌های مختلف استفاده کنید تا دیدگاه جامعی به دست آورید.لیستی از نژادهای مورد علاقه خود تهیه کنید و سپس به مرحله بعدی بروید.

2. در نظر گرفتن اندازه سگ

اندازه سگ نقش مهمی در انتخاب سگ آپارتمانی دارد.آپارتمان‌های کوچک فضای محدودی دارند، بنابراین سگ‌های بزرگ ممکن است احساس راحتی نکنند و نیاز به فضای بیشتری برای فعالیت داشته باشند.سگ‌های کوچک و متوسط ​​معمولاً برای زندگی در آپارتمان مناسب‌تر هستند.اندازه سگ نه تنها بر فضای مورد نیاز آن تأثیر می‌گذارد، بلکه بر میزان فعالیت بدنی مورد نیاز و همچنین هزینه‌های نگهداری آن نیز تأثیرگذار است.سگ‌های بزرگ معمولاً نیاز به غذای بیشتری دارند و ممکن است هزینه‌های درمانی آنها نیز بیشتر باشد.هنگام در نظر گرفتن اندازه سگ، به سبک زندگی خود نیز توجه کنید.

اگر فردی فعال هستید و می‌توانید سگ خود را به طور منظم به پیاده‌روی ببرید، ممکن است بتوانید سگ بزرگ‌تری را در آپارتمان نگهداری کنید.اما اگر زمان محدودی برای فعالیت بدنی دارید، سگ کوچک‌تر گزینه بهتری خواهد بود.نژادهای کوچک و کم‌ریزش مانند پودل مینیاتوری، بیچون فریز، و یورکشایر تریر برای زندگی در آپارتمان‌های کوچک بسیار مناسب هستند.نژادهای متوسط مانند اشناوزر مینیاتوری و کوکر اسپانیل نیز می‌توانند در آپارتمان زندگی کنند، اما به فضای بیشتری برای فعالیت نیاز دارند.به خاطر داشته باشید که مهم‌تر از اندازه، خلق و خوی سگ و میزان سازگاری آن با سبک زندگی شماست.

3. توجه به سطح انرژی سگ

سطح انرژی سگ یکی دیگر از عوامل مهمی است که باید در هنگام انتخاب سگ آپارتمانی در نظر بگیرید.سگ‌های با سطح انرژی بالا نیاز به فعالیت بدنی زیادی دارند و اگر انرژی خود را تخلیه نکنند، ممکن است رفتارهای مخرب از خود نشان دهند.سگ‌های با سطح انرژی پایین معمولاً برای زندگی در آپارتمان مناسب‌تر هستند.اگر فردی فعال هستید و می‌توانید سگ خود را به طور منظم به پیاده‌روی ببرید، ممکن است بتوانید سگ با سطح انرژی بالا را در آپارتمان نگهداری کنید.اما اگر زمان محدودی برای فعالیت بدنی دارید، سگ با سطح انرژی پایین گزینه بهتری خواهد بود.

نژادهایی مانند بیچون فریز و پودل مینیاتوری معمولاً سطح انرژی متوسطی دارند و برای زندگی در آپارتمان مناسب هستند، به شرطی که به طور منظم پیاده‌روی و بازی کنند.

نژادهایی مانند جک راسل تریر سطح انرژی بسیار بالایی دارند و برای زندگی در آپارتمان مناسب نیستند، مگر اینکه بتوانید مقدار زیادی زمان و انرژی را صرف فعالیت بدنی آنها کنید.اگر مطمئن نیستید که چه نوع سگی برای شما مناسب است، با یک مربی سگ یا دامپزشک مشورت کنید.

4. در نظر گرفتن میزان سروصدا

میزان سروصدای سگ یکی دیگر از عواملی است که باید در هنگام انتخاب سگ آپارتمانی در نظر بگیرید.سگ‌هایی که زیاد پارس می‌کنند می‌توانند برای همسایگان آزاردهنده باشند و باعث ایجاد مشکلاتی در آپارتمان شوند.سگ‌هایی که کمتر پارس می‌کنند معمولاً برای زندگی در آپارتمان مناسب‌تر هستند.برخی از نژادها به طور طبیعی بیشتر از سایرین پارس می‌کنند.مثلا تریرها تمایل دارند بیشتر از سایر نژادها پارس کنند.قبل از انتخاب سگ، در مورد میزان پارس کردن نژاد مورد نظر خود تحقیق کنید.می‌توانید سگ خود را آموزش دهید که کمتر پارس کند.

آموزش صبر و مداومت می‌خواهد، اما ارزشش را دارد.

اگر به دنبال سگی هستید که کمتر پارس کند، نژادهایی مانند بیچون فریز و باسنجی (Basenji) گزینه‌های خوبی هستند.باسنجی در واقع به “سگ بی صدا” معروف است، زیرا به جای پارس کردن، صدایی شبیه به آواز خواندن تولید می‌کند.به خاطر داشته باشید که حتی سگ‌هایی که به طور طبیعی کمتر پارس می‌کنند نیز ممکن است در شرایط خاصی پارس کنند، مانند زمانی که احساس خطر می‌کنند یا نیاز به توجه دارند.

5. بررسی سابقه سلامتی نژاد

می‌توانید اطلاعات مربوط به سابقه سلامتی نژادهای مختلف را در وب‌سایت‌های تخصصی سگ‌ها و کتاب‌ها پیدا کنید. توجه داشته باشید شما می‌توانید با دامپزشک خود در مورد مشکلات سلامتی بالقوه نژاد مورد نظر خود مشورت کنید. برخی از نژادهای کوچک ممکن است به مشکلات مربوط به مفاصل، مانند دررفتگی کشکک زانو، مستعد باشند. نژادهای با صورت تخت (براکی‌سفالیک) ممکن است به مشکلات تنفسی مبتلا شوند. با انتخاب سگ از یک پرورش دهنده معتبر، می‌توانید احتمال ابتلا به مشکلات سلامتی ژنتیکی را کاهش دهید. مراقب باشید که سگ خود را به طور منظم برای معاینات دامپزشکی ببرید تا هرگونه مشکل سلامتی در مراحل اولیه تشخیص داده شود.

6. انتخاب پرورش دهنده معتبر

اگر قصد دارید سگ خود را از یک پرورش دهنده خریداری کنید، حتماً یک پرورش دهنده معتبر را انتخاب کنید. پرورش دهندگان معتبر سگ‌های خود را به درستی مراقبت می‌کنند، سابقه سلامتی آنها را می‌دانند و آنها را با هدف بهبود نژاد پرورش می‌دهند. خرید سگ از یک پرورش دهنده نامعتبر می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی و رفتاری در سگ شما شود. می‌توانید از انجمن‌های پرورش دهندگان سگ کمک بگیرید تا پرورش دهندگان معتبر را در منطقه خود پیدا کنید. توجه داشته باشید شما می‌توانید با دامپزشک خود در مورد پرورش دهندگان معتبر مشورت کنید.

7. توجه به آلرژی

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان آلرژی دارید، انتخاب سگ آپارتمانی با ریزش موی کم اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.گرچه هیچ سگی کاملاً ضد حساسیت نیست، اما برخی از نژادها ریزش موی کمتری دارند و در نتیجه احتمال ایجاد آلرژی در افراد حساس را کاهش می‌دهند.آلرژی به سگ‌ها معمولاً به دلیل پروتئین‌های موجود در پوست مرده، بزاق و ادرار سگ ایجاد می‌شود، نه خود مو.اما سگ‌هایی که ریزش موی کمتری دارند، این پروتئین‌ها را کمتر در محیط پخش می‌کنند.قبل از خرید سگ، بهتر است با آن تعامل داشته باشید تا ببینید آیا به آن آلرژی دارید یا خیر.

می‌توانید مدتی را با سگ در خانه پرورش دهنده یا پناهگاه حیوانات بگذرانید و ببینید آیا علائم آلرژی در شما ظاهر می‌شود یا خیر.توجه داشته باشید شما می‌توانید آزمایش آلرژی انجام دهید تا ببینید به کدام نژادهای سگ حساسیت دارید.نژادهایی مانند پودل، بیچون فریز و شیتزو معمولاً برای افراد مبتلا به آلرژی مناسب‌تر هستند.حتی اگر سگی با ریزش موی کم انتخاب کنید، باز هم باید به طور منظم خانه خود را تمیز کنید و سگ خود را حمام کنید تا از تجمع آلرژن‌ها جلوگیری کنید.

8. آماده سازی محیط خانه

قبل از آوردن سگ به خانه، باید محیط خانه را برای او آماده کنید.این شامل تهیه وسایل مورد نیاز سگ، مانند ظرف غذا و آب، تختخواب، اسباب بازی، قلاده و بند است.در ضمن، باید محیط خانه را ایمن کنید تا سگ شما در آن آسیب نبیند.وسایل خطرناک مانند مواد شوینده و داروها را دور از دسترس سگ قرار دهید.سیم‌های برق را بپوشانید و اشیاء شکستنی را جمع کنید.برای سگ خود یک فضای امن و آرام در خانه ایجاد کنید که بتواند در آن استراحت کند و احساس امنیت کند.می‌توانید از یک جعبه یا سبد به عنوان تختخواب سگ استفاده کنید.

داخل آن را با یک پتوی نرم و راحت بپوشانید.

برای جلوگیری از خرابکاری سگ، اسباب بازی‌های جویدنی در اختیار او قرار دهید.قبل از آوردن سگ به خانه، با تمام اعضای خانواده در مورد قوانین مربوط به سگ صحبت کنید.مثلا مشخص کنید که سگ اجازه دارد روی مبلمان برود یا خیر.

9. آموزش و تربیت سگ

آموزش و تربیت سگ برای داشتن یک سگ خوش رفتار و سازگار با محیط آپارتمان ضروری است.آموزش باید از سنین پایین شروع شود و شامل آموزش دستورات اولیه، مانند نشستن، ماندن و آمدن، و همچنین آموزش آداب معاشرت است.می‌توانید سگ خود را در خانه آموزش دهید یا از یک مربی سگ حرفه‌ای کمک بگیرید.بهره‌گیری از روش‌های مثبت و تشویقی در آموزش بسیار مهم است.هرگز سگ خود را تنبیه نکنید، زیرا این کار می‌تواند منجر به مشکلات رفتاری شود.در آموزش سگ خود صبور و مداوم باشید.ممکن است مدتی طول بکشد تا سگ شما دستورات را یاد بگیرد، اما با تمرین و تکرار، او موفق خواهد شد.

به طور منظم با سگ خود تمرین کنید تا آموخته‌های خود را فراموش نکند.

اجتماعی کردن سگ نیز بسیار مهم است.سگ خود را از سنین پایین با افراد، حیوانات و محیط‌های مختلف آشنا کنید تا در آینده رفتار مناسبی داشته باشد.می‌توانید سگ خود را به پارک سگ ببرید تا با سگ‌های دیگر بازی کند.

10. تغذیه مناسب

تغذیه مناسب برای سلامتی و طول عمر سگ شما بسیار مهم است. سگ خود را با غذای با کیفیت و مناسب با سن، نژاد و سطح فعالیت او تغذیه کنید. از دادن غذاهای مضر و غیرمجاز به سگ خود خودداری کنید. مثلا شکلات، انگور و پیاز برای سگ‌ها سمی هستند. مقدار غذای مورد نیاز سگ شما بستگی به اندازه، سن، نژاد و سطح فعالیت او دارد. می‌توانید از دامپزشک خود در مورد مقدار غذای مناسب برای سگ خود سوال کنید. همیشه آب تازه و تمیز در دسترس سگ خود قرار دهید. می‌توانید از تشویقی‌ها برای آموزش سگ خود استفاده کنید، اما زیاده‌روی نکنید، زیرا تشویقی‌ها کالری بالایی دارند. به طور منظم ظرف غذا و آب سگ خود را تمیز کنید تا از رشد باکتری‌ها جلوگیری کنید.

11. مراقبت از پوست و مو

حتی سگ‌هایی که ریزش موی کمی دارند نیز نیاز به مراقبت از پوست و مو دارند.سگ خود را به طور منظم برس بزنید تا از گره خوردن موها جلوگیری کنید و پوست او را سالم نگه دارید.برس زدن به گردش خون در پوست کمک می‌کند و باعث رشد موهای سالم می‌شود.سگ خود را فقط در صورت نیاز حمام کنید.حمام کردن بیش از حد می‌تواند باعث خشک شدن پوست و مو شود.از شامپوی مخصوص سگ استفاده کنید و از بهره‌گیری از شامپوهای انسانی خودداری کنید.پس از حمام کردن، موهای سگ خود را کاملاً خشک کنید تا از ایجاد قارچ و باکتری جلوگیری کنید.

به طور منظم ناخن‌های سگ خود را کوتاه کنید تا از شکستن و آسیب دیدن آنها جلوگیری کنید.

به طور منظم گوش‌های سگ خود را تمیز کنید تا از عفونت گوش جلوگیری کنید.در صورت مشاهده هرگونه مشکل پوستی در سگ خود، به دامپزشک مراجعه کنید.

12. فعالیت بدنی منظم

حتی سگ‌های آپارتمانی نیز نیاز به فعالیت بدنی منظم دارند.فعالیت بدنی به حفظ سلامتی جسمی و روانی سگ شما کمک می‌کند و از بروز مشکلات رفتاری جلوگیری می‌کند.سگ خود را به طور منظم به پیاده‌روی ببرید و با او بازی کنید.میزان فعالیت بدنی مورد نیاز سگ شما بستگی به نژاد، سن و سطح انرژی او دارد.سگ‌های جوان و پرانرژی به فعالیت بدنی بیشتری نسبت به سگ‌های مسن و کم‌انرژی نیاز دارند.حتی اگر فضای محدودی در آپارتمان دارید، می‌توانید با سگ خود بازی‌های تعاملی انجام دهید تا او را سرگرم نگه دارید.

مثلا می‌توانید با او بازی Fetch کنید یا از اسباب بازی‌های پازلی استفاده کنید.می‌توانید سگ خود را به پارک سگ ببرید تا با سگ‌های دیگر بازی کند و انرژی خود را تخلیه کند.در روزهای گرم، از فعالیت بدنی شدید در خارج از خانه خودداری کنید، زیرا سگ‌ها به گرما حساس هستند و ممکن است دچار گرمازدگی شوند.اگر به دلیل شرایط آب و هوایی نمی‌توانید سگ خود را به بیرون ببرید، می‌توانید با او در داخل خانه بازی کنید یا از تردمیل برای سگ استفاده کنید.

13. معاینات دامپزشکی منظم

معاینات دامپزشکی منظم برای حفظ سلامتی سگ شما ضروری است. سگ خود را به طور منظم برای معاینات سالانه به دامپزشک ببرید تا از سلامت او مطمئن شوید و هرگونه مشکل سلامتی را در مراحل اولیه تشخیص دهید. دامپزشک شما می‌تواند سگ شما را واکسینه کند، انگل‌زدایی کند و آزمایش‌های لازم را انجام دهد. در صورت مشاهده هرگونه علائم بیماری در سگ خود، بلافاصله به دامپزشک مراجعه کنید. هر چه زودتر بیماری تشخیص داده شود، درمان آن آسان‌تر و موفقیت‌آمیزتر خواهد بود. همیشه داروهای سگ خود را طبق دستور دامپزشک مصرف کنید. به طور منظم دندان‌های سگ خود را مسواک بزنید تا از بیماری‌های دهان و دندان جلوگیری کنید. می‌توانید سگ خود را بیمه درمانی کنید تا هزینه‌های دامپزشکی در صورت بروز بیماری یا حادثه کاهش یابد.

14. مدیریت ریزش مو (حتی در سگ های کم ریزش)

حتی سگ‌هایی که ریزش موی کمی دارند نیز ممکن است مقداری مو بریزند. برای مدیریت ریزش مو، سگ خود را به طور منظم برس بزنید تا موهای مرده را از بین ببرید. توجه داشته باشید شما می‌توانید از جاروبرقی مخصوص حیوانات خانگی برای تمیز کردن موهای سگ از روی فرش و مبلمان استفاده کنید. برس زدن منظم به کاهش ریزش مو کمک می‌کند و باعث سلامت پوست و مو می‌شود. حمام کردن منظم نیز می‌تواند به کاهش ریزش مو کمک کند، اما از حمام کردن بیش از حد خودداری کنید. تغذیه مناسب و با کیفیت نیز می‌تواند به کاهش ریزش مو کمک کند. در صورت مشاهده ریزش موی غیرطبیعی در سگ خود، به دامپزشک مراجعه کنید. برخی از سگ‌ها در فصل‌های خاصی از سال ریزش موی بیشتری دارند.

15. آماده کردن سگ برای تنها ماندن

اگر شاغل هستید و مجبورید ساعات زیادی را در روز از سگ خود دور باشید، باید او را برای تنها ماندن آماده کنید. سگ‌هایی که به تنهایی عادت ندارند ممکن است دچار اضطراب جدایی شوند و رفتارهای مخرب از خود نشان دهند. به تدریج سگ خود را به تنها ماندن عادت دهید. در ابتدا، سگ خود را برای مدت کوتاهی در خانه تنها بگذارید و سپس به تدریج این مدت را افزایش دهید. قبل از خروج از خانه، به سگ خود اسباب بازی بدهید تا سرگرم شود. هنگام خروج از خانه، با سگ خود خداحافظی نکنید، زیرا این کار می‌تواند اضطراب او را افزایش دهد. هنگام بازگشت به خانه، هیجان‌زده رفتار نکنید، زیرا این کار می‌تواند سگ شما را شرطی کند که هنگام تنها ماندن مضطرب شود. اگر سگ شما دچار اضطراب جدایی شدید است، از یک مربی سگ یا رفتارشناس حیوانات کمک بگیرید.

16. صبر و حوصله

داشتن سگ مسئولیت زیادی دارد و نیاز به صبر و حوصله دارد. تربیت سگ زمان می‌برد و ممکن است در طول این فرآیند با چالش‌هایی روبرو شوید. باید صبور باشید و هرگز امید خود را از دست ندهید. با عشق و محبت، می‌توانید سگ خود را به یک همراه وفادار و دوست‌داشتنی تبدیل کنید. از وقت گذراندن با سگ خود لذت ببرید و از او مراقبت کنید. هرگز سگ خود را رها نکنید، زیرا این کار می‌تواند به او آسیب روحی جدی وارد کند. اگر دیگر نمی‌توانید از سگ خود مراقبت کنید، او را به یک پناهگاه حیوانات تحویل دهید یا برای او یک خانه جدید پیدا کنید. داشتن سگ می‌تواند یکی از بهترین تجربه‌های زندگی شما باشد.

معرفی بیش از 10 نژاد سگ آپارتمانی بدون ریزش مو یا کم ریزش مو

در این بخش، بیش از 10 نژاد محبوب و مناسب برای زندگی آپارتمانی با ریزش موی کم را معرفی خواهیم کرد:

1. پودل (Poodle):

در اندازه‌های استاندارد، مینیاتوری و توی موجود است و به هوش و قابلیت آموزش بالا معروف است.

2. بیچون فریز (Bichon Frise):

سگی کوچک، سفید و پشمالو با شخصیتی شاد و مهربان.

3. شیتزو (Shih Tzu):

سگی کوچک و دوست داشتنی با موهای بلند و ابریشمی.

4. یورکشایر تریر (Yorkshire Terrier):

سگی کوچک با موهای بلند و ابریشمی و شخصیتی جسور.

5. مالتیز (Maltese):

سگی کوچک و سفید با موهای بلند و ابریشمی و شخصیتی مهربان.

6. اشناوزر مینیاتوری (Miniature Schnauzer):

سگی متوسط ​​با موهای سیمی و شخصیتی باهوش و محافظه‌کار.

7. تریر ایرلندی نرم مو (Soft Coated Wheaten Terrier):

سگی متوسط ​​با موهای نرم و موج‌دار و شخصیتی شاد و بازیگوش.

8. لهاسا آپسو (Lhasa Apso):

سگی کوچک با موهای بلند و سنگین و شخصیتی مستقل و باهوش.

9. پورتوگیس واتر داگ (Portuguese Water Dog):

سگی متوسط ​​تا بزرگ با موهای فرفری و مقاوم در برابر آب و شخصیتی پرانرژی و باهوش.

10. کِری بلو تریر (Kerry Blue Terrier):

سگی متوسط ​​با موهای نرم و موج‌دار و شخصیتی شجاع و باهوش.

11. باسنجی (Basenji):

سگی متوسط ​​با موهای کوتاه و صاف و شخصیتی مستقل و باهوش که به جای پارس کردن، صدایی شبیه به آواز خواندن تولید می‌کند.